سلاحی در دست همه

 دخترانمان کنیزکان داعش باشند؟ چقدر هشتگ ساختیم از نام پزشکان و پرستارانی که در ایام کرونا جان باختند تا من و تو بمانیم؟ چقدر هشتگ ساختیم ازنام شهدایی که خون دادند تا مملکت در چنگال عمال صدام و ریگی نباشد؟ چقدر هشتگ ساختیم از نام روحانیونی که تنها به جرم پوشیدن لباس پیامبر مجروح شدند؟ چقدر هشتگ ساختیم ازسینه های شیمیایی شده ؟ چقدر هشتگ ساختیم از جان های فدا شده آتش نشان؟ همه را با هم جمع بزنیم و بیایید مقایسه کنیم. مقایسه کنیم با هشتگ مهسا امینی (که با سابقه بیماری و به دلیل هیپوکسی مغزی فوت کرد!) مقایسه کنیم با هشتگ نیکا شاکرمی (که هنوز هم نمی دانیم چرا فوت کرد؟) آیا نتیجه برای شما هم جالب است؟ شما هم متوجه بمباران هشتگ و جنگ رسانه ای و فضای مجازی که این روزها درگیرش هستیم، شده اید؟ قهرمانانی برایمان ایجاد می شوند که هیچ سابقه رشادتی نداشته اند! سلاحی به نام تلفن همراه را به دست ما داده اند و ما را به جان هم انداخته اند و پشت پرده این جریانات دشمنان قسم خورده ای هستند که دستشان به خون مردم آغشته است. رسانه های پرشماری که ساعتها برای تهییج مردم و برای به خشونت کشیدن جامعه وقت می گذارند. رسانه هایی که ایجاد یاس و ناامیدی را در برنامه دارند و هنرشان این است تا کوچکترین ایرادی را به نظام سیاسی و دینی کشور منتسب کنند و مردم را به خیابان بکشند. آنگاه با پنهان شدن پشت مردم ومخصوصا نوجوانان و جوانان سپری را برای اهداف خود ایجاد کنند. جدی نگرفته ایم این سلاحی که در دست خود گرفته ایم؛ این ابزارهای نوین، سلاحی هستند که گرچه از کلمات و فیلم و تصویر تشکیل شده‌اند اما بر قلب و ذهن مخاطبان هدف تأثیر می‌گذارد، و به علت گستردگی آن می‌تواند در دنیای فیزیکی نیز به کار گرفته شوند.